هُد هُد سبک بال سیال در آسمان برکهء نگاهت گذری میکرد
موج خیسیی چشمانت از طراوت پاکی روح سپید ابرت حکایتی میکرد
نخل های موژه گانت از رسیدن چشمان رطبی ات در فصل محبت آوایم میکرد
سینهء سرخ گونه هایت از نقطهء احتراق دیدن یار غزل سرایی میکرد
هُد هُد را گفتم ای قاصد زیبایی آنکه ِبه گفتیم اختیاری هم میکرد
گفت ای بیدل سربدار او همی بکرت را نگاهی میکرد
بلژیک / بروکسل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر